Urologia

Urologia

Poradnia urologiczna zajmuje się diagnostyką i leczeniem schorzeń układu moczowo-płciowego, m.in.

• kamicy układu moczowego
• łagodnego rozrostu gruczołu krokowego
• nowotworów górnych i dolnych dróg moczowych
• nietrzymanie moczu o różnej etiologii

Poradni dysponuje pełnym zapleczem diagnostycznym w zakresie:

• diagnostyki obrazowej (RTG, USG)
• badań czynnościowych (uroflowmetria – ocena przepływu cewkowego)
• badania urodynamiczne (pracownia urodynamiki)
• diagnostyki endoskopowej
• badań labolatoryjnych
• cystoskopii
• biopsji prostaty

PRACOWNIA BADAŃ URODYNAMICZNYCH

W październiku 2009 w Centrum Medycznym Primus powstała pracownia badań urodynamicznych – czynnościowych badań układu moczowego. Badania wykonujemy na nowoczesnym aparacie urodynamicznym firmy Mediwatch UK Ltd – Sensic G3 Clinic. Badania są wykonywane w ramach kontraktu z NFZ, istnieje możliwość wykonania badań prywatnie – ze względu na limity kontraktowe narzucane przez NFZ, ograniczające dostępność procedur medycznych.

Wszelkie informacje na temat ustalenia terminu badania i odpowiedniego przygotowania pacjenta można uzyskać w rejestracji, osobiście bądź telefonicznie. Można je również znaleźć na naszej stronie internetowej (poniżej).

CZEMU SŁUŻĄ BADANIA URODYNAMICZNE?

Badania urodynamiczne służą do określenia rodzaju zaburzeń prowadzących do nieprawidłowego funkcjonowania pęcherza moczowego oraz cewki moczowej,
Główne grupy chorych mających wskazanie do diagnostyki urodynamicznej to:
Mężczyźni z objawami łagodnego rozrostu stercza (prostaty), u których nie wszystkie wyniki czynnościowych badań wstępnych kwalifikują do leczenia zabiegowego, lub chorzy kwalifikowani do operacji stercza, którzy sami bądź ich lekarz chcą przewidzieć wynik zabiegu.
Kobiety z wysiłkowym nietrzymaniem moczu i nietrzymaniem moczu przy uczuciu parcia. Stanowią one największą grupę chorych poddawanych badaniom urodynamicznym.
Kobiety i mężczyźni z objawami nadaktywności pęcherza (częste oddawanie moczu, naglące parcia i nietrzymanie moczu).
Pozostali chorzy, u których problemem klinicznym pozostaje nietrzymanie moczu lub niemożność dobrego opróżnienia pęcherza (znaczne zaleganie moczu w pęcherzu po mikcji).
Dzieci i dorośli, u których zaburzenia czynności pęcherza są następstwem chorób lub urazów układu nerwowego (chorzy na stwardnienie rozsiane, z przepukliną oponowo-rdzeniową lub po urazach kręgosłupa i rdzenia kręgowego).

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA DO BADANIA

Pacjent powinien zgłosić się na badanie z dobrze (normalnie) wypełnionym pęcherzem ponieważ badanie rozpoczyna się od pomiaru strumienia moczu podczas swobodnej mikcji. Na kilkanaście godzin przed badaniem należy zastosować łagodne środki przeczyszczające. Obecność zalegającego w odbytnicy stolca może bowiem uniemożliwić prawidłowe pomiary ciśnienia śródbrzusznego. Badania nie wykonuje się u osób z aktualnie istniejącą infekcją układu moczowego.

BADANIA POPRZEDZAJĄCE

Badania oceniające funkcję nerek. Konieczne jest badanie ogólne moczu i określenie stężenia kreatyniny w surowicy. Wymagane jest również badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. Należy wykluczyć obecność czynnej infekcji układu moczowego (badanie posiewu moczu).

OPIS BADANIA

Badanie rozpoczyna się od pomiaru przepływu moczu. W tym celu pacjentowi poleca się oddać mocz do kalibrowanego naczynia, badający mierzy jednocześnie czas trwania mikcji. Następnie pacjentowi poleca się przyjąć pozycję na wznak z lekko rozchylonymi nogami (zwykle na fotelu urologiczno-ginekologicznym). Pacjent jest rozebrany do połowy (dolna połowa ciała). Badający podaje środek znieczulający miejscowo w postaci żelu. Następnie poprzez cewkę moczową zakłada pacjentowi cewnik do pęcherza moczowego i dokonuje pomiaru objętości wypływającego moczu. Jest to objętość moczu zalegającego w pęcherzu po mikcji. Drugi, podobny cewnik badający zakłada pacjentowi do odbytnicy. Obydwa cewniki łączy się odpowiednimi przewodami z przetwornikami ciśnienia, co umożliwia śledzenie profilu zmian ciśnienia w pęcherzu moczowym, jamie brzusznej oraz pośrednio ocenę siły skurczu mięśnia wypieracza pęcherza. Czynność mięśni zwieraczy cewki moczowej ocenia się poprzez wykonywanie jednocześnie badania elektromiograficznego. Pierwsza faza badania urodynamicznego, zwana cystometrią, polega na powolnym wypełnianiu pęcherza moczowego roztworem wodnym 0,9% chlorku sodu poprzez założony cewnik, aż do momentu odczuwania przez pacjenta uczucia parcia na mocz. Druga faza badania (analiza ciśnienia – przepływu) polega na ocenie profilu zmian ciśnień i pomiaru strumienia moczu po zejściu pacjenta z fotela urologiczno-ginekologicznego. W czasie całego badania prowadzi się rejestrację ciśnień oraz zapis elektromiograficzny (zmian czynności elektrycznej badanych mięśni), co umożliwia szczegółową analizę danych. Po zakończeniu pomiarów badający kolejno usuwa pacjentowi założone uprzednio cewniki i elektrodę. Wynik badania przekazywany jest w formie opisu, niekiedy z dołączonymi wydrukami (zapisy zmian mierzonych ciśnień i zmian elektromiograficznych).

CZAS

Badanie trwa zwykle od 60 do 90 minut

INFORMACJE, KTÓRE NALEŻY ZGŁOSIĆ WYKONUJĄCEMU BADANIE

Przed badaniem

• Wszelkie dolegliwości związane z układem moczowym (zwłaszcza pojawiające się podczas mikcji).

• Informacje dotyczące innych chorób, operacji – przebytych i/lub aktualnie leczonych

• Aktualnie przyjmowane leki.

W czasie badania

• Wszelkie nagłe dolegliwości (np. ból, parcie na mocz) i informacje o które pyta lekarz lub asystentka

JAK NALEŻY ZACHOWYWAĆ SIĘ PO BADANIU?

Nie ma specjalnych zaleceń. Niekiedy lekarz prowadzący może zalecić przyjmowanie przez kilka dni antybiotyku celem zapobieżenia infekcji dróg moczowych.

MOŻLIWE POWIKŁANIA PO BADANIU

Przejściowe uczucie pieczenia i dyskomfortu przy oddawaniu moczu. Niekiedy może wystąpić infekcja dolnych dróg moczowych. Badanie może być powtarzane wielokrotnie. Wykonywane jest u pacjentów w każdym wieku, także u kobiet ciężarnych.

Kadra

• dr n. med. Gnacik Wojciech – specjalista urolog
• lek. Szczepanek Jerzy – specjalista urolog